A propo's wyczerpania tematu, to na "basoofce" pięknie się on rozwinął i skręcił w stronę transpozycji, różnych kluczy, itp...
Dla zainteresowanych pozwolę sobie wkleić tu moje wymądrzanie się u "konkurencji". Wklejam żywcem, bez korekty, więc aluzje trzeba sobie sprawdzić u źródła...
_________________________________________
"Nie pitol Waść!... Nie ma w tym nic bardziej skomplikowanego niż liczenie do dwunastu i znajomość nazw dźwięków po kolei.
Umysł absolwenta gimnazjum pozwala ogarnąć te sprawy przy odrobinie chęci.
Umiejętność dogadania się z "dęciakami" żadnemu basiście nie zaszkodzi, a nastawionemu na nieco ambitniejsze granie na pewno pomoże.
Wyobraź sobie, "bibok", że masz grać z sakstenorem i słyszysz od saksofonisty: "- Moja tonacja G-dur"
I co? Będziesz szukał na ucho i kombinował? Utworek się za ten czas skończy i panowie podziękują za współpracę... A to naprawdę nie jest trudne do załapania. Popróbuj!...
Przy okazji wspomnę stary już temat! Dzisiaj trafiłem na dawny już głos jednego z użytkowników "konkurencyjnego" forum, zbulwersowanego moją negatywną opinią w dyskusji na temat strojenia basóweczki inaczej niż strojem kwartowym i to w klasycznym układzie EADG (dla "piątki" HEADG i "szóstki" HEADGC).
Otóż wszelkie argumenty na temat przewag tych innych sposobów upadają w momencie, kiedy trzeba zagrać coś z nutek. Wtedy okazuje się, że te standardowe systemy i podstawowa wiedza są niezbędne, aby poruszać się w profesjonalnym świecie muzyków zawodowych i pograć nie tylko z kumplami, którym wisi jak sobie nastroisz instrument i nie tylko kilka coverów doom metalu z riffami schodzącymi poza standardową skalę basiórki, ale wszystko co akurat trzeba!"
"MrPapaBear napisał(a):
A nie lepiej grać dźwięki i nazywać je ich nazwami? Jak przestrajam gitarę ton w dół to nie mówię, że jest nastrojona w E bo nie jest :o
----------------
"PapaMisiu" nie tnij głupa, prowokatorze jeden!...
Czyż nie łatwiej będzie Ci się grało jakiś utwór z nutek, jeżeli zapiszesz go zgodnie ze standardowym rozkładem dźwięków na progach, a nie z tym jak po przestrojeniu naprawdę brzmią?
Przestroiłeś basóweczkę np. o tercję małą w dół (Cis, Fis, B, E). Wymyśliłeś piękny, niszczący mózgi słuchaczy riff i chcesz się nim pochwalić koledze z Hameryki. Wszyscy basiści grający z nut nie mają problemu z zagraniem zapisanej nuty na odpowiednim progu. To co... będziesz im pisał prawidłowe dźwięki, tak jak brzmią? W życiu tego nie zagrają na przestrojonej gitarze, a na pewno nie a vista!
Łatwiej jest zapisać nuty tak, jakby instrumencik nie był przestrojony i w "didaskaliach" zaznaczyć "bass in A", czyli przestrojony o tercję małą w dół w stosunku do "basu in C", nastrojonego standardowo (E, A, D, G), gdzie C nutowe, to C brzmiące."
"Lulu93 napisał(a):
tubas napisał(a):
No, ale i tak najbardziej przesrane mają fagociści, którzy grają z różnych kluczy, zmienianych nawet w trakcie tego samego utworu i to w połowie taktu...
Mógłbyś Tubasie wyjaśnić o co chodzi z tymi "różnymi kluczami"? Bo po angielsku key to tonacja ale i klapa w instrumencie dętym, więc teraz nie wiem...
Jeszcze takie pytanie co do tub samych, najniższą tubą jest tuba B i jej najniższym dźwiękiem jest B oktawy subkontra? Trafnie przypuszczam? ;)
--------------
W pierwszej sprawie:
Klucz jest znakiem graficznym, umieszczonym na początku każdej pięciolini, a czasem także w trakcie zapisanego utworu (przed grupą nut, której dotyczy). Znak ten określa położenie na pięciolini nuty odniesienia, określając w ten sposób nazwy pozostałych nut. To, jakich dźwięków brzmiących dotyczą konkretne nuty określa strój instrumentu, o czym już pisałem. Istnieją trzy klucze o nazwach: klucz G, klucz F i klucz C.
Określają one położenie na pięciolini odpowiednio nut G, F i C.
W kluczu G elementem wskazującym położenie tej nuty jest początek spiralnego zakrętasa w środku.
W kluczu F nuta ta leży między kropkami (ten klucz jest standardowo używany dla zapisywania głosu na gitarę basową, tubę, puzon czy kontrabas i w tej basowej wersji nuta F leży na 4 linii).
W kluczu C położenie nuty C wskazuje "dziubek" znajdujący się pośrodku klucza.
Każdy z tych kluczy występuje w różnych "ustawieniach" i w zależności od tego ma swoją nazwę. Najpopularniejsze to klucz G wiolinowy (nuta G na 2 linii), klucz F basowy (nuta F na 4 linii) i klucz C altowy (nuta C na 3 linii) oraz tenorowy (nuta C na 4 linii).
W drugiej sprawie:
Dźwięk podstawowy dla konkretnej menzury ma też swoje subharmoniczne, czyli alikwoty o niższej wysokości dźwięku. Pozwala to z tuby B, rzeczywiście będącej najniżej brzmiącą standardową wersją tego instrumentu, wydobyć dźwięki co najmniej do leżącego jeszcze kwintę niżej Es."
-----------------------------
Ciekawe, co jeszcze zainteresuje forumowych Braci Basistów?!
:piwko:
Przy okazji napomknę tylko, że kontrabas i gitara basowa też są instrumentami transponującymi zapis, tyle że dokładnie o oktawę w dół!
Zapisane mamy nuty w oktawie np. wielkiej, a słyszymy je o oktawę niżej w oktawie kontra. Gramy b - słyszymy B, gramy B - słyszymy B1.
Tuby nie transponują: gramy B - słyszymy B, gramy B1 - słyszymy B1.
He... he... he...
:ochlaj:
.
Dla zainteresowanych pozwolę sobie wkleić tu moje wymądrzanie się u "konkurencji". Wklejam żywcem, bez korekty, więc aluzje trzeba sobie sprawdzić u źródła...
_________________________________________
"Nie pitol Waść!... Nie ma w tym nic bardziej skomplikowanego niż liczenie do dwunastu i znajomość nazw dźwięków po kolei.
Umysł absolwenta gimnazjum pozwala ogarnąć te sprawy przy odrobinie chęci.
Umiejętność dogadania się z "dęciakami" żadnemu basiście nie zaszkodzi, a nastawionemu na nieco ambitniejsze granie na pewno pomoże.
Wyobraź sobie, "bibok", że masz grać z sakstenorem i słyszysz od saksofonisty: "- Moja tonacja G-dur"
I co? Będziesz szukał na ucho i kombinował? Utworek się za ten czas skończy i panowie podziękują za współpracę... A to naprawdę nie jest trudne do załapania. Popróbuj!...
Przy okazji wspomnę stary już temat! Dzisiaj trafiłem na dawny już głos jednego z użytkowników "konkurencyjnego" forum, zbulwersowanego moją negatywną opinią w dyskusji na temat strojenia basóweczki inaczej niż strojem kwartowym i to w klasycznym układzie EADG (dla "piątki" HEADG i "szóstki" HEADGC).
Otóż wszelkie argumenty na temat przewag tych innych sposobów upadają w momencie, kiedy trzeba zagrać coś z nutek. Wtedy okazuje się, że te standardowe systemy i podstawowa wiedza są niezbędne, aby poruszać się w profesjonalnym świecie muzyków zawodowych i pograć nie tylko z kumplami, którym wisi jak sobie nastroisz instrument i nie tylko kilka coverów doom metalu z riffami schodzącymi poza standardową skalę basiórki, ale wszystko co akurat trzeba!"
"MrPapaBear napisał(a):
A nie lepiej grać dźwięki i nazywać je ich nazwami? Jak przestrajam gitarę ton w dół to nie mówię, że jest nastrojona w E bo nie jest :o
----------------
"PapaMisiu" nie tnij głupa, prowokatorze jeden!...
Czyż nie łatwiej będzie Ci się grało jakiś utwór z nutek, jeżeli zapiszesz go zgodnie ze standardowym rozkładem dźwięków na progach, a nie z tym jak po przestrojeniu naprawdę brzmią?
Przestroiłeś basóweczkę np. o tercję małą w dół (Cis, Fis, B, E). Wymyśliłeś piękny, niszczący mózgi słuchaczy riff i chcesz się nim pochwalić koledze z Hameryki. Wszyscy basiści grający z nut nie mają problemu z zagraniem zapisanej nuty na odpowiednim progu. To co... będziesz im pisał prawidłowe dźwięki, tak jak brzmią? W życiu tego nie zagrają na przestrojonej gitarze, a na pewno nie a vista!
Łatwiej jest zapisać nuty tak, jakby instrumencik nie był przestrojony i w "didaskaliach" zaznaczyć "bass in A", czyli przestrojony o tercję małą w dół w stosunku do "basu in C", nastrojonego standardowo (E, A, D, G), gdzie C nutowe, to C brzmiące."
"Lulu93 napisał(a):
tubas napisał(a):
No, ale i tak najbardziej przesrane mają fagociści, którzy grają z różnych kluczy, zmienianych nawet w trakcie tego samego utworu i to w połowie taktu...
Mógłbyś Tubasie wyjaśnić o co chodzi z tymi "różnymi kluczami"? Bo po angielsku key to tonacja ale i klapa w instrumencie dętym, więc teraz nie wiem...
Jeszcze takie pytanie co do tub samych, najniższą tubą jest tuba B i jej najniższym dźwiękiem jest B oktawy subkontra? Trafnie przypuszczam? ;)
--------------
W pierwszej sprawie:
Klucz jest znakiem graficznym, umieszczonym na początku każdej pięciolini, a czasem także w trakcie zapisanego utworu (przed grupą nut, której dotyczy). Znak ten określa położenie na pięciolini nuty odniesienia, określając w ten sposób nazwy pozostałych nut. To, jakich dźwięków brzmiących dotyczą konkretne nuty określa strój instrumentu, o czym już pisałem. Istnieją trzy klucze o nazwach: klucz G, klucz F i klucz C.
Określają one położenie na pięciolini odpowiednio nut G, F i C.
W kluczu G elementem wskazującym położenie tej nuty jest początek spiralnego zakrętasa w środku.
W kluczu F nuta ta leży między kropkami (ten klucz jest standardowo używany dla zapisywania głosu na gitarę basową, tubę, puzon czy kontrabas i w tej basowej wersji nuta F leży na 4 linii).
W kluczu C położenie nuty C wskazuje "dziubek" znajdujący się pośrodku klucza.
Każdy z tych kluczy występuje w różnych "ustawieniach" i w zależności od tego ma swoją nazwę. Najpopularniejsze to klucz G wiolinowy (nuta G na 2 linii), klucz F basowy (nuta F na 4 linii) i klucz C altowy (nuta C na 3 linii) oraz tenorowy (nuta C na 4 linii).
W drugiej sprawie:
Dźwięk podstawowy dla konkretnej menzury ma też swoje subharmoniczne, czyli alikwoty o niższej wysokości dźwięku. Pozwala to z tuby B, rzeczywiście będącej najniżej brzmiącą standardową wersją tego instrumentu, wydobyć dźwięki co najmniej do leżącego jeszcze kwintę niżej Es."
-----------------------------
Ciekawe, co jeszcze zainteresuje forumowych Braci Basistów?!
:piwko:
Przy okazji napomknę tylko, że kontrabas i gitara basowa też są instrumentami transponującymi zapis, tyle że dokładnie o oktawę w dół!
Zapisane mamy nuty w oktawie np. wielkiej, a słyszymy je o oktawę niżej w oktawie kontra. Gramy b - słyszymy B, gramy B - słyszymy B1.
Tuby nie transponują: gramy B - słyszymy B, gramy B1 - słyszymy B1.
He... he... he...
:ochlaj:
.