10-22-2012, 08:19 AM
(10-20-2012, 07:12 PM)quniq napisał(a): [...]Znam jakieś podstawy muzyki typu podstawowe akordy, trochę skal, wspomnianą pentatonikę, interwały itd itp. Skąd wziąć dalszą wiedzę? Kursy w internecie zazwyczaj zaczynają się od zera (vide warsztat na tym podforum). Książki, ale jakie? Oczywiście pominąwszy konieczność upłynnienia gry z nut i w ogóle gry jakiejkolwiek.
Dzięki z góry za wszelkie info.
Bardzo dobre źródło wiedzy podał "macius", ale każda szkoła na bas sygnowana nazwiskiem krajowej czy światowej gwiazdy jest przydatna. Problem polega na czym innym! Powinieneś określić sobie cel, jakiemu ma służyć to pogłębianie wiedzy i umiejętności.
Czytanie nut jest bardzo przydatne, a w wypadku zawodowego muzyka sesyjnego, wręcz konieczne. Rozumienie zasad harmonii i umiejętność ich praktycznego wykorzystania bardzo ułatwia życie basiście sekcyjnemu, szczególnie przy tworzeniu swojej partii a vista z "prymek" zawierających tylko linię melodyczną z nadpisanymi symbolami akordów.
Opanowanie techniki gry na instrumencie to podstawa w ogóle grania.
Świadoma improwizacja wymaga jeszcze talentu i erudycji muzycznej, którą nabywa się słuchając najlepszych i grając z ich nagraniami, oraz próbując tworzyć coś swojego. Nie należy przejmować się błędami, bo w miarę ćwiczeń będzie ich ubywało...
Nie wolno ograniczać się do słuchania i ćwiczenia w jednym "ukochanym" stylu. Kiedyś podawałem przykłady z muzyki "klasycznej" - Mozarta, Vivaldiego, Bacha, wskazując ich jako źródło inspiracji w "metalu", jazzie, rocku itd.
Wczoraj na "Krokus Jazz Festiwal" słyszałem koncert jazzowego składu z wybitnym trębaczem Przemkiem Kostrzewą (liderem jest kontrabasista Piotr Filipowicz), poświęcony Michael Jacksonowi. Utwory gwiazdy pop w aranżacji lidera okazały się świetnymi tematami jazzowymi!...
W ostatnim koncercie gwiazdą wieczoru był dwukrotnie nagradzany wcześniej na "Krokusie" skrzypek Adam Bałdych, obecnie niekwestionowana gwiazda światowego formatu wiolinistyki jazzowej, grający z Larsem Danielssonem na kontrabasie i równie wybitnymi muzykami polskimi w składzie "The Polish Gang". W Jego muzyce było słychać i Chopina i ludowe kujawiaki, ale wszystko to było tylko jednym ze składników niesłychanie energetycznego, porywającego jazzu na światowym poziomie.
Muzyczna erudycja nikomu nie zaszkodziła, a pomaga nie tracić czasu na "odkrywanie" rzeczy dawno odkrytych.
To samo dotyczy wiedzy teoretycznej i żmudnego ćwiczenia palcówek. Podejście typu: "- Napier..... szesnastkami na jednym dźwięku, to po co mi ta cała teoria i ćwiczenie pasaży!?..." jest błędem, który zemści się, kiedy będziemy chcieli żyć z grania(!) na basie, a nie bawić się w zespół, choćby najlepszy...
Widziałem na YouTube filmik z próbnych nagrań ścieżki dźwiękowej basisty jednego z kultowych polskich zespołów ciężkiej muzy. Wypowiedzi tego "muzyka" były żenujące, a jego szukanie dźwięków pasujących do riffu, świadczyło o kompletnym braku jakiejkolwiek wiedzy muzycznej. To było "macanie" na zasadzie: "...a może by tak? Nie... ten dźwięk nie pasuje!"
No pewnie, że nie pasuje, bo to fałsz spoza tonacji i skali utworu!!!
Dość na ten temat, bo znowu mnie poniosło...
Ćwicz "quniq" z każdej książki jaka wpadnie Ci w ręce, a na pewno to się nie zmarnuje!
