Zdjęcia Sprzętu!

[Alfik]

nie mam w tej chwili fretlessa (będzie bardzo fajny na urodziny, w czerwcu), ale miałem w sumie trzy w życiu, w tym przez dwa lata - zawodowego grania - jeden z nich był moim jedynym basem. Wniosek z tych doświadczeń:
czyściej intonacyjnie gram na fretlessie bez markerów. Oczywiście zabiera to w chuj ćwiczenia, ale jak nie mam markerów to nad intonacją pracuję uszami, a jak mam to oczami. Dobre ćwiczenia na intonację dawał Steve Bailey w swojej prehistorycznej wideoszkole, lubiłem też ćwiczyć zagrywki z wplatanymi pustymi strunami - jako odniesienie.

Nie mówię że to jedynie słuszna droga, dzielę się tylko.

edit: a w fabrycznych nieliniowanych fretlessach z którymi miałem styczność, markery z boku gryfu były tam gdzie byłby próg/linia, nie pomiędzy.

Nie znam nikogo na świecie, kto grałby absolutnie czysto na basie bez markerów

Najwięksi pokroju Pastoriusa bądź Gary Willisa optują zdecydowanie za fretliness.
Na słuch to można owszem pracować nad intonacją jak się gra balladę, gorzej jak ma się grać np szesnastowe groove i file w szybkim tempie w tonacji Bmoll... w unisonie z dęciakami... nie daj panie Boże w sytuacji live.

Np. Steve Bailey, Alain Caron, Percy Jones czy Mick Karn i Pino Palladino nie są przykładami dobrze strojących basistów. Nie zmienia faktu, że bardzo ich lubie i cenię ich muzykę.

Najważniejsze w historii basu bezprogowego dzieła zostały nagrane na basach z markerami.


Nawet przy fretliness i tak trzeba grać na słuch - jest wystarczająco dużo roboty. Jedyne co zyskujemy to wizualna orientacja na gryfie - bardzo ważna w niewygodnych tempach i trudnych tonacjach.

Muzycy klasyczni...

Strojących prawie zawsze kwartetów w Polsce znam ze trzy... Normą jest nagrywanie w studiu po kilka taktów.

W orkiestrze niedokładności intonacyjne, które przy graniu na basie były by dyskwalifikujące rozmazują się dając potęgę brzmienia.

Strojenie na kontrabasie jest dużo łatwiejsze niż na basie elektrycznym.